Ο Μίκης

Η μέρα μου σήμερα εν εξεκίνησε σπουδαία αλλά όσον επροχώραν έσαζεν. Εν τζαι έγινεν τζαι τίποτε τζινούρκον. Απλά ξυπνώντας τζαι ακούοντας στις ειδήσεις τα ίδια τζαι τα ίδια για την τρόικα τζαι ξέρω γιω κουέντες, το πλάσμαν συννεφκιάζει. Εν τζαι τούτη η αβεβαιότητα ρε παιδί μου που, εμέναν τουλάχιστον, κόφκει τα πόθκια μου.

Ούτε όμως έγινεν τζαι τίποτε τζαι όμως, ξαφνικά ένιωσα καλύτερα. Απλά εμαζευτήκαμε 5 -6 φίλες το μεσημέρι για φαϊ. Τζαι λέω φίλες, γιατί πλέον εν φίλες που τες θεωρώ τζαι όι μόνον συναδέλφισσες. Που μιαν πελλάραν να σύρει η κάθε μια, που σύρνουμεν πολλές τζαι όι μόνον που μιαν, έτην την διάθεση που αλλάσσει. Έχω άδικο που μου αρέσκουν οι γυναικοπαρέες;

Η μια εννά μας δείξει φωτογραφίες που το μωρούδι της που εν τόσο χαριτωμένο που σου έρκεται να βουττήσεις μες τη φωτογραφία τζαι να το αρκέψεις στα φιλιά τα ρουφηχτά. Η άλλη εννα μας για τις προσπάθειές της να κατορθώσει το ακατόρθωτο, να εξηγηθεί δηλαδή με την έφηβη της κόρη. Πιάνεις τον εαυτό σου να αναπολείς τις εποχές που είσιες τζαι εσύ τις κόρες στου στην εφηβεία τζαι έθελες να παίρνεις φόρα τζαι  να φακκάς τη κκελλλέ σου πάς τον τοίχο. 'Υστερα εννα πούμεν τζαι λλίον για τους λατρεμένους μας, πόσο ξεροτζέφαλοι, αναίσθητοι, ευαίσθητοι αξιαγάπητοι τζαι εκνευριστικοί ένει. Μετά εννα μπούμε σε σοβαρά θέματα. Εννα σχολιάσουμε τα του γραφείου τζαι ακόμα πιο σοβαρά εννα σχολιάσουμεν το χάλι της οικονομίας τζαι πώς εννα μας επηρεάσει. Τζαι τζαμέ που είμαστεν απορροφημένες σε πολλά σοβαρή συζήτηση τζαι μέσα στον προβληματισμό τζαι τη συκκίρτηση, η διαλεχτή της παρέας, που την είχαμε στείλει το πρωί σε σεμινάριο τζαι έγινεν η κκελέ της κολόκα τζαι ως εκ τούτου εν μπορεί πιον να συγκεντρωθεί τζαι να παρακολουθήσει καμιάν συζήτηση, μεινίσκει κάμποσην ώρα σιωπηλή τζαι απορροφημένη μες το φετσιανούι του καφέ που μόλις ήπιεν τζαι αναφωνεί ολόχαρη: ΕΤΟΝ ΜΙΚΗΝ!!!!

Μπορεί να έσιει χάσει το νόημα της συζήτησης, αλλά μετά από προσεχτικήν μελέτη που ούλλες μας, είσιεν δίκαιον η πελλή σου. Όντως, ο Μίκης ήταν τζιαμέ, εφαίνετουν ολοκάθαρα, μέσα στο φετζανούιν του καφέ. Καφετζού εν είμαι, εν ηξέρω τι μπορεί να σημαίνει ένας ποντικός με μεγάλα αφκιά ζωγραφισμένος μέσα στο φετζάνι σου, αλλά όντως ήταν τζαμέ. Τζαι καπου τζιαμέ έληξεν τζαι το διάλειμμα μας με το ομόφωνο μας συμπέρασμα, ότι ναι, ο Μίκης είχε εμφανιστεί μέσα στον καφέ. Αν με ρωτάτε, νομίζω ότι η δική μας σύναξη ήταν πιο εποικοδομητική που τις συναντήσεις που κάμνουν οι "πολιτικοί μας φωστήρες" τον τελευταίο τζαιρό.  Εμείς τουλάχιστον ανακαλήψαμεν τον Μίκην.  Τζείνοι τι ανακαλήψαν;

Γεια σου ρε Κολόνα πάλε!!!!