Σύναξε τους χρυσή μου!

Εντάξη κόρη μου, έκαμες κοπελλούθκια, εν τζαιν τίποτε, έτυχε τζαι σε εμάς. 

Εν μιτσιοί, εννα παίξουν, εννα φωνάξουν, εννεν πρόβλημαν, καθόλου.  Ξαπολάς τους της άλλης της αχάπαρης δίπλα μου, τζαι γιολλαρίσκεις, ή είσαι έσσο σου απλούμενη πας τον καναπέ σου, με τες πόρτες τζαι τα παράθυρα σου θεόκλειστα τζαι τα κοππελλούθκια σου να αλωνίζουν μες τη γειτονιά, άτε ολάν, ασπάξιξιιη.  Εμπαίναν μες την αυλή μου, παρ'ολο που τους είπα να μεν ημπαίνουν, επαίζαν με τα λάστιχα του νερού, αφήναν μου φουντάνες ανοιχτές, εσύρναν την μάππα τους πας το μπάσκετ χουπ που είχαμεν (ώσπου τζαι εφκάλαμεν το μπάσκετ χούπ εφκάλαμεν τζαι τα λάστιχα που πας τες φουντάνες τζαι ησυχάσαμεν) τζαι το αυτοκίνητον πουκάτο να τρώει τες φατσιές, εν είπα τίποτε.  Που εξιμπαρρώσαν, όμως, τα φωτιστικά της εισόδου της γειτόνισσας δίπλα σου, με την μάππα του φούρπου τζαι εμείναν τζαμέ διαλυμένα, τότε άρκεψα τζαι ανησυχούσα.  Ύστερα εβάλαν στόχο τα δικά μου. Τζαι αφού τα μαύρα τζαι τα γέριμα, εν τζαι εβάλαμεν τα κάτζελλα της εισόδου τζαι τα φωτιστικά για να ποσκολλιούνται τα μυξιάρικα σου, να χαριεντίζουνται ότι εβάλαν γκολ ώσπου να τα διαλύσουν τέλεια, μαζί με οτιδήποτε άλλον ηβρεθεί στο δρόμο τους.  Τζιαμαί οφείλω να ομολογήσω ότι αγρίεψα.  Είπα τους μιαν, είπα τους θκυο, είπα τους τρεις, είπα τους χίλιες δεκατρείς, χαβάν τους, εφκάλλαν μου τζαι γλώσσαν, ειδικά τζείνος ο μεγάλος.  "Εν το σπίτι τους δαμέ" ακούεις τζαι εσύ. Έλα δα ρε να σου πω ποιου εν το σπίτι!!!  Αχ Ηρώδη μου τζαι πού είσαι; 

Εννα μου πεις, εν ήταν τζαι οι δικές σου μιτσιές; Ήταν, καλόοοο!  Τζαι ειδικά η μητσιά μου πού την έχαννες πού την εύρισκες ήταν με τα αγόρια τζαι έπαιζεν μάππαν.  Αλλά είχα έννοιαν πάντα μου να μεν ενοχλούν τους γύρο τους.  Εν τες εξαπώλουν αδέσποτες!

 

Εγώ που λαλείς, πολλά - πολλά με τη γειτονιάν εν τζαι έχω.  Πολλύ θάρρος ούτε διώ ούτε παίρνω.  Αλλά αναγκαστικά έπρεπεν να σου μιλήσω σαν στοργική τους μανούλα που είσαι.   Επαρακάλεσα σε ευγενέστατα (καθότι, όπως είναι ευρέως γνωστόν είμαι μια Κυρρρρία) αν είναι δυνατόν, να μεν μου διαλύσουν το σπίτι τζαι να μεν μου ματζελλέψουν την αυλή.  Εν μπορώ να πω, εσυμφώνησες, αλλά ανησύχησεν με λλίον τζείνο το ύφος σου που ελάλεν "καλάν μάνα μου, τούτα ούλλα ξέρω τα αλλά ελάλουν πέρκιμον σιωπήσεις τζαι εν λλάμνεις".   

Άτε να δούμεν ενταμπου να γίνει που τωρά τζαι να πάει.  Dum spiro spero, έννεν;

 

 Υ.Γ. Είδεν με τζαι το άλλον το αστέρι ο γείτονας μου δίπλα που επήεννα να κάμω το παράπονό μου, τζαι εβούρησεν να κλαδέψει το φραμόν του  που εν φορτωμένος αρρώστιαν.  Αλόπως εφοήθηκεν ότι ήταν ναρτει η σειρά του.  Μουαχαχαχα!!!!! Εν τζαι εν άσιημα να σε φούνται τζαι λλλίον, τελικά!!!!