Να μεν αλλάξει τίποτε! Γίνεται;

Είμαι άτομο που εν θέλει πολλά για ένει ευτυχισμένο. Εν είχα τζαι την πιο εύκολη ζωή μέχρι τωρά αλλά ούτε τζαι την πιο τραγική.  Έπρεπε να δουλέψω για κάθε τι που αποκτούσα, αλλά τούτον εν ένει τζαι το τέλος του κόσμου.  Επέρασα δύσκολες καταστάσεις αλλά τζαι ευτυχισμένες.  Αισίως, έφτασα σε μια φάση της ζωής μου που είμαι χάππυ. 

Έχω τον λατρεμμένο μου που ... λατρεύω τζαι με λατρεύει, έχω θκυο κόρες που άρχισαν να βρίσκουν το δρόμο τους (ναι έχω τες αγωνίες μου για κάποιες που τες επιλογές τους, αλλά ποιος γονιός εν τες έσιει;) τζαι έχω μιαν δουλειά που την εκέρδισα με την αξία μου, τζαι που με ευχαριστεί τζαι όπου νοιώθω αγαπητή τζαι χαλαρή.  Τα τελευταία χρόνια εσκέφτουμουν συχνά "Θεέ μου, ας μείνουν ούλλα όπως ένει τωρά, γίνεται;  Οικονομικά είμαστεν καλά, δουλεύκουμεν τζαι ξοδεύκουμεν, όπως ο κόσμος ούλλος, έχουμεν την υγεία μας, έχουμεν τους δικούς μας τζαι τους φίλους μας κοντά, είμαι ευτυχισμένη, σε ευχαριστώ!"  Που μέσα μου, έτρεμα να μεν αλλάξει κάτι, αλλά εν για την υγεία μας που εφοούμουν, γιατί είδα το που πολλά κοντά πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει τούτον. 

Τζαι άξξιππα ήρταν ούλλα πόκουππα.  Κρίση λαλεί σου!  Τρόικα! Αποκοπές! Περικοπές!!  Απολύσεις!!!!  Κανένας μας εν έμεινεν ανεπηρέαστος.  Όσοι ένει αυτοεργοδοτούμενοι/επιχειρηματίες έππεσαν οι δουλειές τους κατακόρυφα, πολλοί που ήταν υπαλλήλοι έχασαν τη δουλειά τους, ημικρατικοί σούζουνται, τραπεζικοί απολύουνται, οι κυβερνητικοί ακολουθούν σύντομα, έσιει μωρά που στρέφουνται που τες σπουδές τους γιατί εν μπορούν οι γονείς τους να συνεχίσουν να τους στέλλουν λεφτά.  'Εσιει κόσμον πολλήν, που εν ηξέρει έντολόης εννα τα φέρει βόλτα. Τζοιμούμαστε, ξυπνούμεν με το άγχος!  Τζαι είμαι πάααααρααααα πολλάα θυμωμένη.  Φκάλλω αφρούς λαλώ σου!  Γιατί εν φως φανάριν ότι τούτα ούλλα έγιναν γιατί κάποιοι ήταν τζει που βλάκες, άλλοι ήταν τζει που αχόρταγοι τζαι άλλοι ήταν τζει που ευθυνόφοβοι.  Δηλαδή σε τούτην την αλυσίδα, πολιτικών, τραπεζιτών, βολευτών τζαι βολεμέννων, εν εβρέθηκεν κανένας που να σταματήσει την κατρατζύλαν που επιάσαμεν τζαι επιένναμεν κουρτζούνιν!!!

Τζαι γιατί τωρά εγώ τζαι το υπόλοιπο 90% των ταλαίπωρων συμπατριωτών μου να πρέπει να πληρώσουμεν την ανικανότηταν τους;  Εμείς επαλέψαμεν για ό,τι εκερδήσαμεν.  Εδουλέψαμεν, εστερηθήκαμεν, εκάμαμεν τον λοαρκασμόν μας.  Με ποιο δικαίωμα έρκουνται τωρά τζαι λαλούν μας "Εγώ εν τζαι" πιάννουν τες παραφουσκωμένους τους αμοιβές, πιάννουν τα ωφελήματά τους τζαι τες λιμουζινάρες τους, προστατεύουν τα δικά τους τζαι των συγγενών τους, τζαι αφήνουν μας εμάς  ξηβράκωτους στ' αγγούρκα (με το μπαρδόν).

Θέλω νά'μαι άνενοιας σιορ για το μέλλον των παιθκιών μου.  Μια ζωή ελάλουν τους ότι πρέπει να κοπιάσεις για να αποκτήσεις μιαν άνεση.  Τωρά τι θα τους πω;  Θέλω να μεν αγχώνουμαι για τη δουλειά του λατρεμένου που κατασκοτώνεται μέρα νύχτα.  Θέλω να συνεχίσω να έχω τη δουλειά μου στο γραφείο, τζαι να μεν απολυθεί ούτε τζαι κανένας που τους συναδέλφους μου, γιατί έμαθα τους τζαι εμάθαν με, ανέχουνται το ηλίθιο μου χιούμορ τζαι τες ιδιοτροοπίες μου, ανέχουμαι τζαι εγώ τες ιδιοτροπίες τους, είμαστεν λλίον ή πολλά ο ένας στη ζωή του άλλου τζαι τούτον αρέσκει μου τζαι, ναι ρε παιδί μου, μπορώ ακόμα να πω ότι αγαπώ τους τζαι θέλω να ένει καλά. Θέλω να μας αφήσουν να συνεχίσουμε τη ζωή μας. 

Θέλω να μεν αλλάξει τίποτε!  Γίνεται;