Η Κύπρος μας!

Εχάρηκα πάρα πολλά με τα νέα της Πρασινάδας που επαναπατρίζεται.  Καλώς να τη δεχτούμε και πραγματικά της εύχομαι να της έρθουν ούλλα όπως τα ονειρεύεται.

Με τούτην την ευκαιρία, εθθυμήθηκα τζαι τα δικά μου.  Την χαρά που έκαμα άμαν επήραμε την τελική απόφαση να επιστρέψουμεν πίσω που την Αγγλία.  Άντεξα 14 χρόνια μακριά.  Έκαμα οικογένεια, ήμουν, τζαι είμαι, ευτυχισμένη στο γάμο μου.  Αλλά πάντα κάτι μου έλειπεν.  Ελείπαν μου οι δικοί μου, ο ήλιος μας,  το ιδιαίτερο χιούμορ του κυπραίου με τζείνη τη δόση αυτοσαρκασμού που την έχω τζαι εγώ.  ΄Ελειπεν μου ο τόπος μου.  Κατά τη διάρκεια τζείνων των 14 χρόνων ένοιωθα όπως έναν αγριόχορτον που το εξεριζώσαν που το περιβάλλον του τζαι επάλευκεν να προσαρμοστεί τζαμαί που το εσύραν.  Επροσαρμόστηκα εν η αλήθκεια, έμαθα τζαι τα συστήματά τους, τζαι την νοοτροπία τους, αλλά εν ήταν δικά μου, εν ανήκα τζιαμαί.  Τζαι ύστερα που εστραφήκαμεν ένοιωσα ότι ήρτα πίσω τζαμαί που ανήκα.  Τζαι εν ένοιωσα έτσι μόνον εγώ.  Το ίδιον ένοιωσε τζαι ο λατρεμένος μου έτερος τζαι οι κόρες μας, που ήταν τζαι οι τρεις τους γεννημένοι στην Αγγλία. 

Η προσαρμογή μας εν εμπορούσεν να ήταν πιο ομαλή.   Σίουρα κάποια πράματα εν πιο καλά στην Αγγλία, σίουρα έχουμεν πολλά στραβά τζαι σαν χώρα τζαι σαν ράτσα.  Το σιειρόττερόν μας ελάττωμαν εν τούτον.  Ότι δηλαδή μειώνουμεν συνέχεια ότι έσιει να κάμει με την Κύπρο.

 

Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν λόγοι, τζαι για την ανοδιοργάνωση μας σαν κράτος τζαι για τα κόμπλεξ που είμαστεν φορτωμένοι.  Εν μας αφήκαν ποττέ να σηκώσουμεν κκελλέν, να καταλάβουμεν ποιοι είμαστεν, να αρχίσουμε να λειτουργούμεν όπως πρέπει.  Είμαστε πολλά ταλαιπωρημένος τζαι πολλά αδικημένος λαός. 

Έχουμεν όμως τζαι πολλά καλά τα ευλοημένα!  Τζαι τούτα τα καλά μας, συνειδητοποιείς τα άμαν φύεις που την Κύπρο τζαι αρχήσουν να σου λείπουν τζαι εν τα βλέπεις στους ξένους.  Είμαστε φιλοπρόοδοι, κόφκει ο νους μας (εντάξει σε κάποιους φκαίνει τους σε κουτοπονηριά, αλλά εν τζαι είμαστειν ούλλοι το ίδιο), τολμούμεν, εν είμαστεν δειλοί, ακόμα νοιαζόμαστεν για τους δικούς μας τζαι για τους δίπλα μας.  Έχουμεν έναν πανέμορφον τόπο που καλά κάμνουμεν να τον αναδείξουμεν όπως του αξίζει.  Έχουμεν ήλιον τις παραπάνω μέρες του χρόνου.  Τούτον το γεγονός τζαι μόνον, ξυπνά σε, τζαι κάμνει σε να λειτουργείς σωστά.  Ρωτήστε μας τζαι εμάς τους ταλαίπωρους που ζήσαμε στην συννεφκιάν τόσα χρόνια.  Υπάρχει τζαι αναγνωρισμένη ψυχοσωματική πάθηση που προκαλείται από την έλλειψη του ηλιακού φωτός το SAD (Seasonal Affective Disorder).  Δηλαδή πελλανίσκει το πλάσμαν.  Ε! στην Κύπρο αποκλείεται να το πάθεις τούτον.

Όπως η Πρασινάδα, ούτε τζαι εγώ εμετάνιωσα για τα χρόνια που έκαμα στην Αγγλία.  Απέκτησα εμπειρίες που εν θα αποκτούσα διαφορετικά, εδυσκολεύτηκα τζαι τούτον εδυνάμωσέν με, αλλά το πιο σημαντικόν ένει ότι έμαθα να εκτιμώ τον τόπο μου τζαι τους αθρώπους του τόπου μου.

Ακόμα τζαι αν δεν συμφωνείς με τίποτε που τούτα που λέω, νομίζω ότι εν μπορείς να διαφωνήσεις με το ότι, πρέπει επιτέλους να αγαπήσουμεν τζαι να αποδεχτούμεν τζαι τον τόπο μας τζαι τους εαυτούς μας, με τα καλά μας τζαι με τα στραβά μας.  Μόνον έτσι εννα βελτιωθούμεν τζαι εννα δούμεν άσπρη μέρα. 

Εσύ τι νομίζεις;