Άτε τωρά!!!

Ούφφφου πιον!!!  Δηλαδή ρε παιδίν μου να μεν ημπορεί το πλάσμαν να αγιάσει σιορ;

Αφού κάμνω υπεράνθρωπες προσπάθειες, η γέριμη!!  Τζαι τελευταίως είμαι τζαι πολλά φρόνιμη.  Ούτε ετσιμπούρισα πελλάρες, ούτε έφαα σιοκολατούες (ξέρετε τζείνες που φωνάζουν που μες το αρμαρούιν: "Ασπουλλούιν, πασιουρτούι, έεεελααααα!! περιμένουμεν σεεεεε!!!! είμαστειν γλυτζιές τζαι λαχταριστέεεεςςςς, έεεελαααα)! Ε! Εκατάφερα τζαι αντιστάθηκα τους.  Τζαι μαυρολαόνουμαι τζαι μες τες πισίνες που τα εφτά χαράματα για να καταλήσω λλίην κολωπεριφεριάτσα!!

Αλλά τα γέριμα τζαι τα σκοτεινά.  Τζαμαί που είμαι ... αχάπαρη τζαι χαλαρή, όι τζαι να μου φέρνουν ολόκληρο δίσκο με φρέσκα, ζεστά, λαχταριστά αλμηρούθκια που τον φούρνο που ένει στο ισόγειο, επειδή λαλεί, έτσι απλά, θέλουν να μας τζεράσουν.  Εν θέλουμε ρε κουμπάρε!!! Αν έθελα ήταν να έρτω να γοράσω. Εκάτσαν τα τζαι σε κοινήν θέαν πας τον πάγκο!  Δηλαδή εγώ τωρά που εκατουρήθηκα τζαι πρέπει να περάσω που τζαμαί τι εννα κάμω;  Άτε τζαι άντεξα παένοντας.  Στρεφόμενη εννα αντέξω;  Τζαι αν αρπάξω μιαν τυροπιτττούαν στα γλήορα, εννα μείνω στην μιάν;  Εν θα παώ ύστερα κάττου - κάττου να γεμώσω τες χούφτες μου;  Αφού ξέρω με!! ούφφφουυυυυ!!!!!

Τζαι στο κάτω - κάτω ρε κουμπάρε, αφού η φύση έκαμεν μας για να βουρούμε να γλυτώσουμε που τα θηρία τζαι να τρώμε αν τζαι όποτε βρίσκουμεν φαίν.  Τόσους φούρνους ποτζεί ποδά ενταμπου τους θέλουμεν;

Αν εζούσα στην εποχή των σπηλαίων, ήταν να κάμνω ευγένειες τζαι να μινείσκω τελευταία να φάω, ύστερα που τους κυνηγούς που θα μας εφέρναν το φαϊ, ύστερα που τα μωρά, ύστερα που τες φιλενάδες μου τζαι έτσι θα διατηρούσα σιλουέττα.  Θα ήμουν μια τακκάρα, με το σμιχτό μου του φριδούιν, με τα κοκκαλούθκια μες τα μαλλιά, με τα δερμάτινα μου τα συνολάκια ριγμένα με μαεστρία στο καλοσχηματισμένο μου το κωλαράκι! Θα ήμουν μια θεά! Όι τωρά, που εξεχύλωσα πόλα σέλα επειδή κάμνουν με ό,τι θέλουν ένας δίσκος αλμυρά.

 

Εν γίνεται, πρέπει να το τολμήσω γιατί εννα κατουρηθώ πάνω μου.  Here goes nothing!!!! Wish me luck!!!!