Κκελλέες μέσα!

Εστράφημεν (όπως ελάλεν η γιαγιά μου η παφιτού) που τες διακοπές μας. Τούτον ήτουν, short and sweet.  Επεράσαμεν 4 μέρες στη ... γενέθλεια γή, την ωραία Λεμεσό, τζαι ήταν τέλεια.  Αποφάσισα ότι εν θα με πείραζεν καθόλου αν τελικά επαρέμεινα λεμεσιανή.  Αλλά δεν ήταν τυχερό.  Όπως έλεεν η μάμμα μου, άμμαν εθυμάτουν τι της έκαμε ο λατρεμένος της πρώην και νυν και αεί πατερούλης μου, "έπιαν μας τζαι έφερεν μας Λευκωσία τζαι έφυεν τζαι άφηκεν μας".   'Εμεινεν μου τζαι αήπιν που τούντην υπόθεση.  'Αμαν με ρωτούν πόθθεν είμαι μαννεύκω, περίτου που το συνηθισμένον μου.  Ενηξέρω τελικά αν είμαι Λεμεσιανή η Χωραϊτισσα.  Σίουρα "είμαι το άσπρο και παχι και είμαι καλά!"

Πάντως, τωρά που το σκέφτουμαι, εγύρισα τον κόσμο, η άτιμη.  Από Λεμεσό στη Λευκωσία, από Κύπρο στην Αγγλία τζαι πίσω πάλε, μέχρι και Αθήνα έκαμα ένα φεγγάρι.  Τζαι την κυπριήλλα εν εκατάφερα να την φκάλω που πάνω μου, ούτε κατά διάνοια.  Αλλά τούτον εν άλλο θέμα. 

'Ατε κοπέλλια, κκελλέες μέσα.  Τζαι που Δευτέρας πίσω στη ρουτίνα.  Εργασία και χαρά. Ε! Τζαι λίη δίαιτα εν θα έβλαφτε.  Πέρκιμον τα καταφέρω τζαι μείνω άσπρο και παχί στο όνομα μόνο και όχι στη ... χάρη.

wish me luck everybody!  (ένας - ένας όμως, μεν κουντιέστε)